De groene smoothie & eten uit de natuur.

Sinds kort ben ik een aanhanger van de Groene Smoothie. Dat is zo gekomen door het lezen van onderstaand boek. O, wat ben ik toch dol op zo'n testimony als die van Victoria Boutenko. Ik smul ervan.

Wat is het verhaal? Ze emigreerde in de jaren 80 van Rusland naar Amerika met haar gezin en na een poosje werden vier van de vijf gezinsleden ziek. Uit wanhoop besloot Victoria haar gezin op een raw food dieet te zetten en wat denk je? Precies, één voor één knapten ze op. Al het fabrieksvoedsel, de magnetronmaaltijden, de chips en cola, daar werden ze dus ziek van.

Nou ben ik geen raw foodie hoor, maar wat me trof was Victoria's uitleg over dat wij mensen één ding  rijkelijk te kort komen, en dat is: bladgroen. Dat zit boordevol chlorofyl wat eigenlijk zonlicht is dat is omgezet in groen blad. Het voorziet je van allerlei essentiële stoffen.

Maar hoe krijgt een mens het voor elkaar om zoveel bladgroen te eten? Hoeveel salades moet je dan dagelijks verstouwen? Zij kwam toen tot een briljante oplossing en ontwikkelde de groene smoothie. Het maken ervan is easy: neem bladgroen, fruit (omdat het anders niet lekker is) en water. Doe dat in de blender. Druk op de knop en ziedaar...vloeibaar zonlicht!

Dieren eten enorm veel bladgroen, en dat is nou het leuke...je vind bladgroen dan ook niet alleen in de (bio)winkel, maar ook in de natuur!

 

Nadat ik al veel groene smoothies had gemaakt met als basis andijvie, spinazie, peterselie, sla en boerenkool stond ik te staren naar een recept in Victoria's boek met brandnetels. En naar een ander recept met paardenbloemblad.
En dus ging ik na het lezen van het hoofdstukje over 'bladgroen in eigen omgeving' vol enthousiasme de natuur in, gewapend met camera en plastic tas. Ready om wat bladgroen te scoren.

Maar ja, dat viel tegen. Na wat brandnetels en paardenbloemblad bestudeerd te hebben begon het me te dagen... Ik zit natuurlijk volstrekt in het verkeerde seizoen. Balen zeg! 

Het is herfst, dat had ik even over het hoofd gezien. Want wat blijkt? De bladgroen-bladeren kun je het beste plukken voor de bloei. Dan bevatten de bladeren de meeste voeding, juist omdat ze dan op uitbarsten staan. Het is dus nog even wachten op de lente...

 

Gelukkig leerde een oudere dame me de volgende dag alles over kastanjes. Kon ik toch nog eten uit het bos. Erg leuk vind ik het, want hoe bijzonder is het om iets te eten wat je net hebt gevonden en wat boordevol zit met voedingsstoffen die goed voor je zijn?

Mijn voorkeur gaat uit naar kastanjes die even 20 minuten in de oven hebben gelegen. Het huis gaat er heerlijk van ruiken en de smaak is minder bitter.

Je herkent eetbare kastanjes aan het prikkelige jasje waar ze meestal met z'n drieën in zitten. Deze kastanjes hebben aan een kant een afgeplat kantje.
Wanneer je ze in de oven wilt poffen, snij ze dan aan de bovenkant kruisgewijs in en leg ze 20 minuten in een oven van 200 graden.

Tot slot, De Groene Smoothie Revolutie bevat ook een hoofdstuk over groene smoothies voor huisdieren. "Hylarisch!" dacht ik aanvankelijk en las het gierend voor aan Frits. Maar wat denk je? Ik heb een mindswitch ondergaan. Want wanneer alle dieren in de natuur zich een slag in de rondte eten aan bladgroen vanuit hun intuïtieve behoefte, waarom geef ik mijn hond dan twee keer per dag niks anders dan brokken???!

En dus doet onze hond dagelijks mee met de groene smoothie. En weet je wat ik nou hoop? Dat ik over een half jaar ook zo'n fantastische testimony kan geven; over hoe hij op miraculeuze wijze is genezen van zijn artrose, en dat de dierenarts er ook niks van begrijpt.
.

Hoe dan ook, hij begint al een stuk helderder uit z'n ogen te kijken. Kan niet missen.

Eindelijk weer online en...haverkoekjes.

Lieve luitjes die dit lezen,

Hier ben ik dan weer - eindelijk! Tijdens onze vakantie stopte mijn lieve, gekoesterde cameraatje ermee. En hoewel ik op mijn verjaardag eind augustus een mooie Sony Compactcamera mocht uitzoeken, bracht dat meteen allerlei hindernissen met zich mee. Ik zal jullie de details (van computers die niet wilden meewerken) besparen, maar het was om te stampvoeten, en dat is nog subtiel uitgedrukt.

Maar goed, die hele geschiedenis daargelaten...hoe is het met mijn Gezondere Jaar? 

Nou, voor degenen die mijn laatste bericht in de zomer hebben gelezen: ik reis nog vrolijk rond in de contreien van een paar melkwegen verderop. Ik bevind me precies daar waar ik toen was aangeland; in het land van quinoa, groentesappen, superfoods en toevoegingsloos-eten. Een plek waar geen koffie wordt gedronken, maar aan kruidenthee wordt genipt, waar geen varkensvlees wordt genuttigd, maar wel biologische kip en vooral vette vis. Waar melk niet de norm is, maar waar amandel-, rijst- of havermelk de normaalste zaak van de wereld zijn.

Ik weet het, mensen kijken mij soms met afgrijzen aan als ik ze erover vertel. En dat begrijp ik goed. Maar langzaam, langzaam bouwt mijn energie zich op en neemt mijn pms af - en daar heb ik qua eten nou eenmaal alles voor over.

Zoveel zelfs, dat mijn orthomoleculair therapeute me verzekerde dat ik af en toe de teugels wat meer moest laten vieren. "Anders geeft het te veel stress, iets wat je hormoonbalans ook geen goed doet! Hou je maar voor 80% aan het herstelplan, dan is het voldoende". Nou, dat was nog eens een onverwachte meevaller! Nu kan ik tenminste af en toe met Frits iets gezelligs eten.

Van haar, ze heet Mieke, kreeg ik de tip om haverkoekjes in te vriezen. Omdat ik elke twee uur iets moet eten vanwege mijn anders schommelende suikerspiegel, zit ik soms logistiek behoorlijk te puzzelen. Wanneer je én veel niet mag, én wel moet eten, én ergens bent waar je niet iets kunt klaarmaken...wat moet je dan?

Neem een haverkoekje; het gezondste koekje dat er bestaat!

Ik geef het recept graag aan jullie door. Ik vind ze lekker, maar goed, dat garandeert weinig, gezien het feit dat ik al het lekkere ontwent ben en nu dolblij ben met zo'n haverkoekje. Taste and decide for yourself, zou ik zeggen.

Dit zijn de ingredienten:

* 2 bananen (liefst behoorlijk rijpe)

* 200 gram havervlokken
* 4 eetlepels kokosvet

* 50-100 gram kokosschaafsel

* 100 gram rauwe chocolade nibs of poeder (of 86% chocola)
* 1 theelepel bakpoeder

Dit zijn de basis-spulletjes waar je de koekjes al prima mee kunt bakken. De volgende ingrediënten zijn optioneel. Ik doe erbij wat ik er van in huis heb.

* (60 gram amandelmeel, wat je ook zelf met een handje amandelen kunt blenderen.)

* (1 theelepel kaneel en wat zout)
* (1 theelepel vanille extract of stevia)

* ( handje goji bessen, pompoen en/of zonnebloempitten)

Het kan ook anders, maar persoonlijk gooi ik alles in de Magimix, druk op de knop en zie daar: het deeg. Doe vervolgens al je ringen af en duik met schone handen in de schaal: vorm rondjes, leg ze op een bakplaat met bakpapier en druk ze dan een beetje plat.
20 minuten in een oven van 180 graden zou genoeg moeten zijn. Soms zijn ze bij mij dan nog wat zacht binnenin, dan laat ik ze nog 10 minuten in de oven.

Over het ingrediënt kokosolie: vroeger kende ik het niet, maar op advies van Mieke gebruik ik het nu dagelijks: kokosolie. Het behoort tot de categorie gezonde vetten en heeft een hoog rookpunt: het oxideert niet bij hoge temperatuur. Dit hier op de foto schijnt een wat trendy merk te zijn (en dus best duur) maar er zijn goedkopere merken die prima voldoen. Zolang je maar geen ontgeurde kokosolie neemt en als er maar vierge op staat, heb ik me laten vertellen.

De kokosolie geeft de koekjes een heerlijke smaak en voegt veel waardevols toe met zijn voedingswaarde.
Kortom, een haverkoekje is de ultieme win-win situatie op het gebied van verantwoord snaaien. Er zitten alleen maar gezonde dingen in.

Een andere melkweg

En toen was het zomaar een hele tijd later.
Voordat ik er vijf weken tussenuit ga (vakantie-familie-tijd) eerst maar eens even een update. Want ondanks dat ik niet geblogd heb, heb ik verre van stilgezeten voor wat betreft mijn 'meer groente & fruit in mijn leven' project.

De zangeres Adèle zei eens over zichzelf: 'Ik ben in één klap voorbij beroemdheid geschoten'. (Vandaar haar reactie om ver buiten de schijnwerpers te willen leven.)

Maar goed, wat mijzelf betreft: ik ben VER voorbij "twee stuks groente en/of fruit per dag" geschoten. Werkelijk, ik bevind me twee melkwegen verderop. Ik zal vertellen hoe dat zo gekomen is.

Na mijn sapvasten-detox-driedaagse, een tijdje geleden, heb ik 28 dagen gegeten volgens de ontgiftingsregels van het boek "Van 28 dagen van gifbelt naar tempel". Ik at zoals de natuur het bedoeld heeft: geen onnatuurlijke toevoegingen, veeeeel groente en fruit, geen vlees, veel water en veel groentesappen.

Je zou denken: een prima recept voor wat goede energie. Maar hoewel mijn huid wel steeds mooier werd, gebeurde er qua energie weinig. En de pms was ook onverminderd!!

Ik dacht: hier is meer aan de hand, ik heb hulp nodig. En zo meldde ik me aan bij een orthomoleculair therapeute met een specialisatie in hormonale disbalans. 

Ze keek me goed na en gaf me aan de hand van haar bevindingen een plan de campagne mee naar huis. Ik eet nu volkomen natuurlijk, maar wel passend bij mijn specifieke behoeftes. Ik kwam erachter dat ik veel meer gezonde vetten moet nuttigen (kokos, lijnzaad en olijfolie). En dat wanneer ik koolhydraten eet (die ik met mijn snelle verbranding ook zeker wel nodig heb) het altijd moet combineren met eiwit en vet. Dit zijn nog maar een paar van de lijst met tips.

Kortom, ik eet lekker en gezond. Deze salade bijvoorbeeld - eet ik in mijn eentje op als lunch.

 

En dan had ik nog niet eens de eitjes toegevoegd!

Gaat schoon op. Ik eet best veel, maar altijd zonder toevoegingen uit een fabriek.

 

Ik kijk wat ik in de koelkast heb (in dit geval sla, gekookte eitjes, tomaat, avocado) en combineer dat met goede vetten (olijf/lijnzaad-olie) en besprenkel het met hennep, chia of sesamzaad.

En ik draai er toch goed op!! Geen suikerdips meer, en veeeeel meer energie. Wat ook komt door de kip, vis of kalkoen die ik s'avond mag eten, en de bataat (in plaats van aardappel).

Soms ben ik te enthousiast en gaat er iets mis; in dit sapje verwerkte ik een hele rode peper (het stond in het recept!). Mooi dat we het weg konden gooien. Het was niet te doen, de vlammen sloegen ervan af.

 

Maar vaak genieten we van de heerlijke sapjes vol mineralen en vitaminen. Je kunt er gewoon niet tegenop eten.

Binnen het adviesplan van de hormoon-specialiste passen ook alle soorten bonen, linzen en quinoa. Dat laatste eet ik nu vaak bij wijze van ontbijt. Werkelijk, het voelt alsof ik dan zes bakstenen heb ingeslikt. Ik kan er uren op voort.

Gelukkig mag ik ook af en toe een cappuccino. Elke twee à drie dagen ga ik er echt voor zitten en geniet met volle teugen.

 

 

Maar ook een 'hug in a mug' geeft me een fijn gevoel. Google er maar eens op. Je komt terecht bij een erg enthousiaste juicemaster!

Dus, qua voeding heb ik een lange weg afgelegd en eindelijk begin ik te merken dat mijn energie toeneemt. Ik slik een aantal speciefieke voedingssupplementen, en alles bij elkaar voel ik de verandering.

Omdat ik nu zo vaak en zo anders kook, ontwikkeld de keukenprinses in mij zich. Wie had het ooit gedacht? Het hoogtepunt was deze zelfbedachte quiche. Zomaar, door na te denken over welke ingrediënten het samen goed zouden doen ontstond hij. Ik moest mezelf echt even knijpen.

Allemaal een fijne zomer toegewenst, met verse groenten en sappig fruit.

Tot in september!

Nelleke

Dagje uit.

Het was tijdens een dagje uit naar Amsterdam dat ik me realiseerde...

Wat ben ik toch INTENS moe. 
Het dagje ving aan met een bezoek aan de grootste bieb van Nederland: de openbare bibliotheek in Amsterdam. Waarom dit bezoek? Omdat het zo'n heerlijke plek is, en omdat...

In de kelder van deze bieb een prachtig creatief werk te vinden is: het muizenhuis. Het huis is gemaakt door Karina Schaapman en bevat honderden kamertjes zoals deze. Je raakt er niet op uitgekeken. Tenminste: ik raak er niet op uitgekeken. Maar ja, ik ben een meisje.

Onze jongens zijn duidelijk van een ruiger soort. Ze sloegen er twee blikken op en begonnen toen enthousiast de vele trappen te beklimmen. Is toch veel leuker?!
Ik keek hen na en dacht verdwaasd: WAAR halen ze de energie vandaan?

Het volgende punt op ons dagje-uit agenda zou zijn; een bezoek aan Science Center Nemo, tien minuten verderop. Maar het idee alleen al dat ik daar heen moest lopen vloerde me finaal.

Niet getreurd, dachten Frits en ik: let's change the plan. En zo toog hij naar Nemo met de jongens en zeeg ik neer op de 5e etage van de bieb...

Alwaar ik deze stapel boeken uit de rekken trok. Allemaal boeken over gezondheid, want hoe graag wil ik een vrouw worden die overstroomt van de energie.

Zat ik eerst moedeloos met de boeken op schoot, uitkijkend over het water en de stad (alwaar ik nog net in mijn ooghoek Nemo kon onderscheiden...)

Al snel raakte ik geboeid door de inhoud van de boeken en begon me te ontspannen. Want wat vind je bijvoorbeeld van deze? Nu ik het al een maand moet stellen zonder enige vorm van troostvoedsel (en ik verdorie NOG moe ben), kan ik wel wat tips gebruiken.

En dit boekje, het staat vol met  leuke receptjes op natuurlijke basis; onder andere nasi zonder toevoeging van een pakje. Wie wil dat nou niet?!

Deze info is ook erg welkom, want de hersenen bestaan voor 60 % uit vet en kunnen de ondersteuning van omega-3 vetten goed gebruiken. Drukke en energieke jongens varen er wel bij, en hun moeders (ik voorop) vast ook.

Hè, wat fijn om tips te krijgen die simpel maar doeltreffend zijn, zoals deze over sardientjes in olijfolie. Heb van de week dan ook een paar keer sardientjes gegeten - met de graatjes!

Na al deze informatie te hebben opgezogen neem ik een pauze op etage 7 van de bieb. In het La Place restaurant wat daar gevestigd zit (o hoe fijn), overdenk ik, terwijl ik in een salade van gegrilde groenten prik, peinzend de afgelopen maanden.

Ja, ik ben vandaag erg moe, iets wat me erg ontmoedigd. Ja, ik zou zo graag een ommekeer in mijn energie-niveau waarnemen. Maar TOCH zijn er een aantal dingen aan het veranderen. Ik heb geen blaasontstekingen meer, heb een gezonde huid door het droogborstelen en koud na-douchen, draai mijn hand niet meer om voor het maken van gezonde salades of groentesap. Opmerkelijk genoeg zijn de witte vlekjes van mijn nagels (die ik altijd had) verdwenen. Wat waarschijnlijk betekend dat ik nu voldoende zink binnenkrijg; iets wat goed is voor de hormoonbalans en dus een helende invloed zou kunnen hebben op pms. Daarnaast beginnen de kalknagels aan mijn kleine teentjes zich te herstellen.

Kortom: er gebeurd wel degelijk wat. Maar voor het herstel van energie heeft mijn lichaam duidelijk meer tijd nodig. Van de verhalen die ik lees van anderen die deze gezonde weg bewandelden, begrijp ik dat het tijd kost en een lange adem. Het vraagt eigenlijk een nieuwe manier van eten en leven.

Oké, dus ondanks mijn dip ga ik doorzetten en blijf stapjes zetten op mijn ingeslagen gezonde groente & fruit-route. Ik geef mijzelf wat complimenten (heb ik geleerd uit het 'troosten zonder eten'-boek!) en loop weer naar de 5e verdieping. Al snel vind ik de kast met de sappen-boeken.
Altijd fijn!

Dit boek bijvoorbeeld, staat vol met orginele sap-ideeën en prachtige fotografie. Inspirerend zeg.

Bovendien, wat knap ik op van de stadse studentensfeer om me heen. Aan de tafel waar ik terecht ben gekomen zitten studenten te werken met hun laptops en boeken.

En terwijl ik het recept voor dit bieten-gember-wortelsap zit te bewonderen hoor ik opeens gelach en opgetogen geluiden. Wie komen daar de roltrap op? De studenten kijken geamuseerd op wanneer ik mijn twee belhamels in de armen sluit.

Tijdens de pizza bij La Place (voor mij een thaise roerbak-schotel) krijg ik hun enthousiaste verhalen te horen: het was fantàstisch in het Nemo, vonden ze. "De leukste dag van mijn leven" uitte Leonard (6) met volle mond.
"Het kan maar op één manier nog leuker zijn" voegt hij eraan toe, "als jij er ook bij bent de volgende keer." Dat lijkt me een uitstekend doel om naar toe te werken.

Koriander tapenade ... geluk in een bakje.

Kan niet anders zeggen: ik vind dat ik het dapper volhoud (om 28 dagen geen vlees, koemelk, gluten, onnatuurlijke stoffen en koffie tot me te nemen). Maar zucht, het is not allways easy. De logistiek ervan houdt me flink bezig. Zoals vanavond, toen ik voor de familie pannenkoeken stond te bakken (friday night-treat) en ik ondertussen voor mezelf een ultra gezonde avondmaaltijd in elkaar stond te draaien. Het was uiteindelijk zo heerlijk van smaak, dat Frits verlekkerd vroeg of hij met mij mee mocht eten. Als dat geen overwinning is! Maar goed, er komt VEEL keuken-input bij kijken.

Mijn keuken wordt heviger belast, maar ook mijn hoofd! Het maakt dat ik minder op het bloggen ben gericht, merk ik. Ik ben allang blij wanneer het weer is gelukt om drie verantwoorde maaltijden, twee gezonde tussendoortjes, 8 glazen water, een citroen én een groentedrank te bedenken, te maken en te nuttigen. Fotografie staat daardoor even op een wat lager plan en schrijven dito.
Zodoende ga ik het voorlopig even anders aanpakken. Ik ga bloggen vanuit inspiratie (wat me sowieso geen verkeerde insteek lijkt). Het maandag-vrijdag bloggen laat ik los en ga ontdekken wat er gebeurd.

***

Maar, even terug naar die smaakvolle avondmaaltijd. Die had alles te maken met een overheerlijke koriander-tapenade. Het is tot nu toe het lekkerste recept wat ik heb gemaakt. De basis komt uit het Tempel-kookboek van Jacqueline van Lieshout. Omdat ik het recept flink heb aangepast (op zich al een prestatie, want nog nooit zoiets gedaan) vind ik dat ik het met jullie mag delen. Daar komtie....

Neem een aubergine, prik er vijf gaatjes in (met de punt van een aardappelschilmesje) en leg hem een uur in de oven (180 graden). Draai hem af en toe een kwartslagje om. Hij moet lekker zacht en gerimpeld zijn. Laat hem nu helemaal afkoelen. Kijk uit dat niemand hem weggooit, want dat was bij mij bijna gebeurd!

Haal daarna het kroontje en het velletje eraf, snij in stukken en doe ze in de keukenmachine.

Heb je nog een blikje staan, neem dan vier stukken artisjok en voeg ze toe aan de aubergine.

Maak kennis met het kroonjuweel onder de ingrediënten van deze tapenade: Koriander.

Knip de bos ruwweg in wat stukken en voeg toe aan het aubergine/artisjokken-mengsel; met steel en al!

Weet iemand overigens of je kruiden moet wassen? Blijft een mysterie. Ik doe het wel, voor de zekerheid, maar wat zou het fijn zijn als blijkt dat het helemaal niet hoeft.

 

Goed, neem nu een stuk Pecorino kaas, wat kaas is van het schaap, en rasp er twee handen vol van. Voeg toe aan de rest.

En ik zou het belangrijkste bijna vergeten: een knoflookteen!

Op dit punt mag er nog 1,5 eetlepel olijfolie bij (geen extra vierge, waarom weet ik ook niet), 3 theelepels citroensap, peper en zeezout. 

Nu mag de keukenmachine gaan draaien, maar let op, niet te lang want een beetje structuur is juist wel lekker (pulse gebruiken is ook een goede optie).

En kijk: een enorme bak koriander pasta vol goodies uit de natuur. Wie wil dat nou niet?!

Wanneer ik dit eet, op rijstwafel of boekweitboterham (op dit punt rol ik met mijn ogen want wat een gedoe eigenlijk) voel ik me, ondanks de ontberingen van o.a. koffie-gemis, gelukkig. Dat is wat deze tapenade met je doet. 

 

Vanmiddag at ik hem dus met die boekweit-zuurdesem-boterham. Te lekker.

En vanavond mocht hij een rol vervullen bij het diner. Dat bestond overigens uit geroosterde kleine aardappeltjes in de schil en broccoli/knoflook uit de oven (volgens de 'best broccoli ever'-methode, met limoen erover uitgeknepen). 

"Ah, ik zou bijna de nieuwe tapenade vergeten!" riep ik naar mijn pannenkoek-etende familie terwijl ik naar de koelkast rende. Ik nam plechtig een lepeltje en klodderde hup, zo wat flinke lepels over de aardappels en de broccoli. Ik strooide er nog wat losse Pecorino erover en verkruimelde een paar pecannoten en...man begon verlangend te kijken naar mijn eten!

 

Kijk, zo krijg je langzaamaan vanzelf het hele gezin op het gezonde spoor.

Goed weekend!
Nelleke